Al vanaf mn allereerste menstruatie wisten we dat er iets “anders” was. Iedere 2 weken kwam de rode duivel op bezoek en deze bleef gezellig even zoveel weken logeren. Oftewel de helft van de maand was ik ongesteld , en hoe! de meest afschuwelijke buikkrampen en ik leek letterlijk leeg te lopen. Natuurlijk diende al gauw de meest voor de hand liggende oplossing zich aan : De Pil! helaas bleek dit ook geen oplossing en bleef t een frequent terugkerende hel.
Ondanks jarenlang huisarts bezoek inclusief inwendig onderzoek die voor mij destijds voelde als aanranding werd ik uiteindelijk pas rond mn 21 ste gediagnosteerd met Endometriose. En wat was hiervoor nodig? Eigenlijk iets heel simpels: een andere huisarts! Alhoewel mijn ouders wegliepen met de huisarts die we al jaren hadden besloten mijn partner en ik toen we samen gingen wonen over te stappen. Zo geschiedde en bij t eerste onderzoek wat uiteraard met meer dan normaal pijn gepaard ging besloot deze arts direct te stoppen en me door te verwijzen naar een gyneacoloog.
De gyneacoloog bleek een oudere en zeer chaotische maar grappige drukke man het werd meteen duidelijk , al die jaren pijn werden veroorzaakt door endometriose. Ik voelde me heel raar. Eindelijk antwoord en een verklaring voor al die jaren pijn. Ik heb een chronische ziekte , dat besef kwam toch hard aan.
Een van de eerste stappen was een kijkbuisoperatie ik bleek inderdaad grote cystes in mn eierstokken te hebben. Ik kreeg Zoladex injecties om me kunstmatig in de overgang te brengen. Enkele jaren later zou bij afwezigheid van de vaste gyneacoloog door n invaller in een oogopslag geconstateerd worden dat er ook in mijn blaas iets niet goed zat. Ik vergeet het nooit meer. Er werd in plaats van de standaart inwendige echo’s een uitwendige gemaakt en daarop was iets afwijkends te zien.
Ik werd gelijk doorverwezen naar de uroloog welke met stomheid geslagen was Ik stond namelijk ingepland voor een schoonmaakoperatie door de gyneacoloog de volgende week , deze werd direct gecanseld. De Uroloog had beelden van mijn blaas gemaakt en wist niet wat hij zag Het zat vol met cystes en littekenweefsel Dit had prioriteit , en wat voor een. Een simpel poliklinisch blaasbiopt was bij mij niet eens mogelijk ik gilde moord en brand van de pijn. Dat zou een dagopname worden maar werd een week verblijf door t vele bloedverlies en een tijdelijke katheter mee naar huis.
Ik zal n iets faster forward doen ik kreeg n eindgesprek met de gyneacoloog welke eigenlijk zoveel zei als wij kunnen hier niets voor jou doen maar hou er rekening mee dat je zeer waarscheinlijk nooit kinderen zult krijgen. Een mega klap in het gezicht. Ik kreeg een doorverwijzing naar het Vumc bij een endometriosespecialist en zoals later bleek was dat het beste wat er had kunnen gebeuren.
Het vervolg lees je in de blog Het VUMC & het IVF traject
Liefs , Carolina