Ik had een afspraak bij dr. Mijatovic een ontzettend aardige rustige man die alles op n zeer kalme wijze uitlegd. Via hem startte we ook met het IVF traject. Eerst woonde we een info bijeenkomst bij , ik weet nog goed dat mijn man zo geschrokken was van wat daarbij kwam kijken dat hij in de auto zei dat wil ik je echt niet aandoen. Uiteindelijk gingen we er toch voor , ik zag niet zo op tegen het prikken. Ik had immers voor de endometriose al meerdere kuren gehad die bestonden uit maandelijkse injecties door je buikwand. Zoladex heette dat. Dat zorgde ervoor dat je kunstmatig in de overgang terecht kwam inclusief zweetpartijen waar n bezoekje sauna niets bij is. Dus dit leek mij een koekie. Natuurlijk zijn prikken vervelend maar dat kon lang niet zo vervelend zijn als die breinaalden die met zo’n schietsysteem je buik ingeramd werden. En dat was het gelukkig ook niet. Blauwe plekken en harde schijven onder je huid maar dat namen we maar voor lief.
De allereerste “verse” IVF poging was direct raak! Ik was zwanger en we waren helemaal in de wolken. We vertelden het ook vrijwel meteen omdat iedereen ook zo meeleefde met het ivf traject. Iedereen was zo blij voor ons.En wat n heerlijk gevoel! We hadden boekjes gekocht voor de opa’s en oma’s om het op die manier te brengen. Wat een heerlijke tijd! Bij de tweede echo vroeg ik mijn moeder mee. Zo spannend allemaal. De gyneacoloog bleef lang stil. te lang. Eigenlijk voel je t al. Dit is mis. Je hoopt op n wonder dat er een technische reden is dat er geen flikkerlichtje is daar waar t hartje van jou baby zou zitten. Maar het bleek echt donderslag bij heldere hemel. Onze droom viel daar in duigen. 9. en halve week vreugde en toen was het in een klap voorbij. Er zat geen leven in mijn buik en toch wilde het me niet spontaan verlaten. Een zogenoemde missed abortion. Een vroege miskraam die niet spontaan losliet. Ik kreeg een abortuspil mee die de vrucht moest afdrijven. Het was zo eng je weet niet wat je moet verwachten en in je hoofd vorm je daar zelf beelden bij. Het liet los na n paar dagen en we hebben het begraven in de tuin.
De volgende ronde ,we hadden ook cryo’s (ingevroren embryo’s) uit deze eerste poging overgehouden en lieten deze terugplaatsen maar deze bleven helaas niet plakken.
Poging 2 was het weer direct raak! deze keer waren we iets terughoudender in ons enthousiasme. Mn hormoonwaardes waren ook niet wat t zou moeten zijn wees de bloedtest uit. Met 5.5 week was het afgelopen en verloor ik de vrucht.
Ook hierna volgde cryopogingen. Er werden zelfs 2 embryo’s tegelijk teruggeplaatst maar het resulteerde helaas niet in een zwangerschap. Tussen alle pogingen gebruikte ik Zoladex injecties om in kunstmatige overgang te zitten en te zorgen dat de endometriose niet opflamde.
Poging 3 diende zich aan , het zou de laatste poging zijn we zouden startten met het adoptieproces, hadden al een nummer toegewezen gekregen en ons ingeschreven voor de verplichtte ouderschapscursus welke na de IVF wachweken zou startten.
Ik verwachtte niets van de IVF poging. Ik focusde me op de pups die ik op dat moment had want ik was bang dat het weer op een teleurstelling uit zou lopen. Helemaal deze laatste keer. En toen…. bleek ik hardstikke zwanger!