Het weird science traject

Al jaren betaalden we nog steeds braaf de rekening voor de opslag van onze embryo’s. Nog steeds .. omdat we niet wisten wat we ermee moesten doen.

Terugplaatsen leek geen optie. Te veel risico’s gezien de eerste zwangerschap was ons dat min of meer afgeraden.

Vernietigen, dat konden we niet over ons hart verkrijgen.

Gebruiken voor onderzoek ja dat was ook n raar idee.

We waren er eigenlijk nooit klaar voor om n beslissing te nemen. Bijna was de beslissing voor ons gemaakt. Na 5 jaar loopt het opslag contract af. Daarvan krijg je simpelweg een bericht per post en deze was in eerste instantie aan onze aandacht ontsnapt. Mijn man werd boos. Over alles heb je persoonlijk contact en dit wordt even zo eenzijdig medegedeeld per printje. We hebben hierover contact gehad en hoorden dat ’t contract ook verlengd kon worden. Dat deden we ondanks dat er geen plannen bestonden. Een tijd later ben ik voor mijn endometriose in het ziekenhuis eigenlijk in ’n grap vorm opper ik iets over een baby. Tot mijn verbazing wordt hier niet direct afwijzend op gereageerd. De endometriose is op dit moment rustig. Afgezien van mn blaas ziet alles er goed uit. Ik informeer verder en er wordt gezegd dat de eerste stap is ’n gesprek met de arts van de verloskunde. Ze willen dan onderling sparren bekijken wat de opties zijn en welke stappen er genomen moeten worden. De afspraak werd gemaakt.

Er hebben heel wat gesprekken plaatsgevonden zowel thuis als met de knappe koppen in het ziekenhuis. Ineens ging het in een sneltreinvaart en konden we voor de terugplaatsing komen. En hier komt waarom de titel zegt Weird Science. Deze terugplaatsing betreft een cryo , een ingevroren embryo. Deze is ruim 7 jaar ingevroren geweest , sinds de laatste verse IVF poging. De poging waar we onze prachtige stoere zoon aan over hebben gehouden. Nou dat is behoorlijk weird toch? De exacte cijfers weet ik niet precies ik geloof dat deze rond de 13 procent slagingskans ligt voor een cryo. We kregen een blastocyt teruggeplaatst dat wil zeggen ’t best ontwikkeld wat een betere kans geeft. We zaten er nuchter in. De kans was immers realistisch gezien wel klein natuurlijk. Ik had mn happy socks aan mooie roze sokken. Ach je weet nooit dacht ik. Ik had ze speciaal voor dit moment gekocht.

De wachtperiode is ingegaan nu nog maar ’n halve week voor ik terug zou mogen komen voor de bloedtest, maar ik krijg mijn menstruatie. Ondanks dat ik erg verdrietig ben wist ik dat t erin zat. Helaas het is niet anders en dat moet ik accepteren. Dit is wel duidelijk zo ik hoef dus niet naar de afspraak.

Weken verstrijken. Ik ben heel druk op ’t moment… zeg maar lekker bezig. Na school trainen we met de kids voor schoolvoetbal. Een vader die sportleraar is geeft de training en ik fungeer als n soort moeder eend over de ongemotiveerde of hongerige of dorstige kuikens. Ik zeg tegen de vader dat ik me zo beroerd voel de laatste tijd. Echt klote ik denk dat ik een maagzweer heb. Ik ben de hele dag kotsmisselijk, zuurbranden super vervelend. Dit gaat n tijd zo door tot ik een avond ga liggen en echt m’n borsten voel kloppen. Zo raar. M’n man zegt hierop dat hij morgen uit z’n werk een zwangerschapstest meeneemt. (dan komen we geen bekenden tegen). Prima hoor zeg ik, zonde van ’t geld want ik kan niet zwanger zijn.

De test komt mee naar huis en ik duik ’t toilet in. Leg de test voor me op de grond. Als de tijd verstreken is kijk ik. Ik gil Motherfucker ( vraag me niet waarom : ))) Hartstikke positief! ZWANGER! woohoooo.

De volgende ochtend bel ik meteen ’t IVF centrum. Ik mag ’n dag later al komen voor de bloedtest en ’n paar dagen later voor de eerste echo. Ik ben namelijk al 9.5 week zwanger. Normaal als je deze weg bewandeld heb je de echo rond de 6e week. We zijn zo dolblij maar ook echt in ’n soort shock we zijn zo verrast .We kunnen het echt nauwelijks geloven. Het hartje klopt prachtig.

Geef een reactie